เมื่อได้ think ก็ปิ๊งเลย !

สวัสสดีค่าาา กลับมาเจออีกครั้งแล้วนะคะ อิอิ 
โพสต์ที่แล้วก็ได้ รู้จักตัวตนของเรากันไปแล้วนะ คราวนี้ก็มีเรื่องหนึ่งมาเล่าให้ฟังเหมือนเดิม วันนี้เราจะมาเล่าเรื่องการเรียนรู้ให้ฟัง ว่าเรามีการเรียนรู้แบบไหน ยังไง ทำอะไรหัวถึงจะแล่นแล้วคิดอะไรดีๆออก 

พูดถึงเรื่องการเรียนรู้ของแต่ละคนแล้วเนี่ย คนเราก็มีรูปแบบการเรียนรู้ที่แตกต่างกันไป บางคนก็คิดอะไรดีๆออกตอนเช้า บางคนตอนดึก บางคนต้องอยู่เงียบๆ เป็นต้น สำหรับเรา เราคิดว่าตัวเรามีการเรียนรู้ที่ไม่ค่อยตายตัว การเรียนรู้ของเราจะเกิดขึ้นในสถานการณ์ ในเวลาที่แตกต่างกันออกไป แต่ที่ต้องทำเป็นประจำทุกครั้งเวลาจะทำงาน อ่านหนังสือสอบ หรือจะคิดอะไรดีๆ เราต้องฟังเพลงก่อน เพื่อเป็นการผ่อนคลายอารมณ์ จากก่อนหน้านี้ บางทีเราอาจจะกำลังเหนื่อย ท้อ หงุดหงิด เซ็ง การฟังเพลงก็เป็นการผ่อนคลายความเครียดที่ดี  

พอเริ่มอ่านหนังสือต้องมีอะไรกินตลอด กินไปอ่านไป ส่วนใหญ่จะเป็นขนมกินเล่นที่กินแล้วเพลิน หรือไม่ก็พวกของหวานเย็น มันทำให้สบายใจ เรากินแล้วหัวแล่นปรื้ดๆ แล้วเวลาอ่านเนี่ย ต้องเย็น ถ้าอากาศร้อนนี่ไม่ไหว ไม่สู้จริงๆ ร้อนแล้วหงุดหงิด ทำอะไรก็หงุดหงิด ไม่มีสมาธิ 

อีกอย่างนึงที่เราคิดว่าเราแปลก คนส่วนใหญ่ ชอบที่จะอยู่เงียบๆเวลาอ่านหนังสือ แต่เราชอบที่จะไปที่ๆมีคน เพราะเราอ่านคนเดียวแล้วมันเบื่อ ง่วง พอไปอ่านข้างนอก พวกร้านกาแฟ ร้านเค้ก คนเยอะก็ไม่เป็นไร ไม่เหงา อาจมีบ้างที่แวบไปมองอย่างอื่น แต่พอกลับมาได้ก็จะจดจ่อกับที่อ่านอยู่ สิ่งรอบข้างจะไม่มีความหมาย ไม่มีตัวตนไปเลย พอเหนื่อยก็หันไปมองรอบข้าง หาอะไรกิน ไม่เหมือนอยู่เงียบๆที่บ้าน พอเบื่อก็นอน นอนก็ยาวเลยนะ หลายชั่วโมง  

มีบางครั้งที่นั่งรถกลับบ้าน ลมเย็นๆ ฟังเพลงไปด้วย เวลาแบบนี้เราก็คิดอะไรออกบ่อยเหมือนกัน มันเป็นช่วงเวลาที่นั่งเหม่อ คิดอะไรไปเรื่อย แล้วความคิดดีๆก็จะแวบเข้ามา เราก็กลัวจะลืมก็จะรีบจดใส่กระดาษ บางทีไม่มีกระดาษก็ต้องรีบจดบันทึกใส่โทรศัพท์ แล้วตั้งเตือนไว้ ว่าเราจะทำอะไร

สำหรับหลายๆคนที่กำลังหาและทดลองวิธีที่จะหาว่าการเรียนรู้ของเราเป็นแบบไหนนั้น ก็ขอให้พยายามทำต่อไป เรียนรู้ตามสถานการณ์ที่แตกต่างไปเรื่อยๆจนกว่าจะพบวิธีที่ทำให้เราเกิดการเรียนรู้ที่ดีได้จริง ที่อยากจะบอกกับทุกๆคนก็คือก่อนที่เราจะหาวิธีการเรียนรู้อะไรต่างๆที่เหมาะสมกับเรา เราควรเรียนรู้ที่จะรู้จักตนเองก่อนเป็นอันดับแรก เพราะถ้ารู้ว่าตัวเราต้องการอะไร ชอบอะไรแบบไหน เราก็จะหาทางทำสิ่งที่ดีที่สุดเพื่อตัวเองได้ :)

step by step : กว่าดอกบัวจะเบิกบานปานฉะนี้

สวัสดี สวัสดีปีใหม่ เอ้ย.. ผิด สวัสดีค่ะทุกคนนนน

ชื่อบัวค่ะ บัว ชโลบล เปล่งศรี ชื่อแปลกๆใช่ไหม ชื่อเล่นไทยมาก แต่ก่อนนี่หาคนชื่อซ้ำกันมีน้อยมาก เดี๋ยวนี้ชื่อบัวก็เริ่มเยอะแล้วนะ แต่ชื่อจริงหาคนซ้ำน้อยมากเลย ชโลบล นี่ไม่ค่อยเจอนะ ชื่อก็ไม่ได้อ่านยากเลยนะ แต่อ่านผิดก็มีเยอะแยะ ชโลมล ฬโฬบล สโรชา ประมาณนี้ รู้สึกว่าชื่อที่อ่านผิดๆมานี่จะอ่านยากกว่าชื่อที่ถูกนะ ฮ่าๆ

ความหมายของชื่อก็แปลว่าดอกบัว ชื่อเล่นก็ตามความหมายของชื่อจริงเลย ที่มาก็คือแม่อยากให้ลูกเป็นเด็กเรียบร้อย อ่อนโยน เป็นกุลสตรี ก็เลยพาไปให้หลวงพ่อตั้งชื่อให้ หลวงพ่อเลยตั้งชื่อนี้มา บอกว่าดอกบัวเป็นดอกไม้ใช้ถวายพระ ลูกก็คงจะเรียบร้อยดั่งดอกไม้ โตขึ้นมาก็ได้ผลมากเลย 

 ตอนอนุบาลน่ารักใสๆ ชอบเล่นอะไรแบบผู้หญิง เล่นตุ๊กตาไปตามประสา ขึ้น ป.1 ก็ไปเรียนรำไทย แม่ให้ไปเรียนจะได้เรียบร้อย แต่ตอนเรียนก็แอบไปเรียนโขนแบบที่พวกผู้ชายเขาเรียนกัน ไปๆมาๆทนไม่ไหว วิชาอะไรไม่รู้ สนุกดีนะแรกๆ แต่ให้มานั่งดัดมือทุกวันไม่ไหว เมื่อยมาก มันไม่ใช่ตัวตน แอบไปบอกพ่อว่าไม่อยากเรียนแล้ว พ่อเรา (ซึ่งเป็นคนที่ชอบสนับสนุนด้านการออกกำลังกายมาก) ส่งไปฝึกซ้อมเป็นนักกีฬาวิ่ง เพื่อนในทีมเป็นทอมทั้งนั้น แม่เครียดเลย ลูกเรียบร้อยสมชื่อมาก ถึก แรงเยอะ บ้าพลัง เป็นนักกีฬาวิ่งไปจนถึงตอน ป.2 ต้องย้านบ้านเลยต้องย้ายโรงเรียนด้วย ไปเรียนที่โรงเรียนอนุบาลวัดนางนอง ตอนนั้นก็เรียนอย่างเดียว กิจกรรมไม่เอาเลย พอมา ป.5 พ่อส่งไปเรียนว่ายน้ำแล้วก็ไปเข้าทีมนักกีฬาของศูนย์เยาวชนบางขุนเทียน จนถึง ม.3 

 

ตอน ม.ต้น เรียนที่โรงเรียนรัตนโกสินทร์สมโภชบางขุนเทียนที่ติดกับศูนย์ เลิกเรียนมาก็ซ้อมว่ายน้ำ พอขึ้น ม.4 เริ่มต้องจริงจังกับการเรียนมากขึ้น ก็เลิกว่ายน้ำ เรียนอย่างเดียว แต่ดันไปชอบฟังเพลงเกาหลี ก็เริ่มสนใจที่จะหาข้อมูล ว่าเราจะตามข่าวพวกเขาได้จากไหน เลยใช้อินเตอร์เนตและคอมพิวเตอร์ เริ่มศึกษาค้นคว้าโปรแกรมต่างๆที่สะดวกในการติดตามข่าวสาร อีกอย่างหนึ่งคือเป็นคนชอบเที่ยวตามที่ธรรมชาติๆ เวลาไปก็ชอบถ่ายรูปบรรยากาศ ถ่ายรูปวิวทิวทัศน์ เก็บไว้ รูปบางรูปถ่ายออกมาไม่ค่อยสวยก็เริ่มศึกษาโปรแกรมแต่งรูป แต่การชอบเกาหลีหรือชอบเที่ยวนั้นก็ไม่ได้ทำให้เสียการเรียน เพราะตอนเรียนชั้น ม.6 ก็สอบติดเป็นคนแรกของห้อง ติด มศว สอบที่แรก ติดเลย ดีใจมาก ตอนนั้นเพื่อนหมั่นไส้ เพราะเลือกอันนี้แน่ๆ เลยทำตัวสบายๆ อ่านการ์ตูน หนังสือสอบไม่ค่อยอ่าน แต่ก็มีไปติวบ้าง เอาไว้สอบ GAT-PAT ONET อะไรแบบนี้ 

ตอนเลือกคณะที่จะสอบตรงของ มศว นี่ไม่รู้ว่าจะเลือกอะไร ไม่มีความพร้อมเลย แม่เลยบอกว่าชอบทำอะไรล่ะ ชอบทำอะไรก็เลือกอันนั้น เลื่อนไปเรื่อยๆ อยู่ๆก็สะดุดตาตรง คณะศึกษาศาสตร์ เอกเทคโนโลยีสื่อสารการศึกษา ก็แบบ เฮ้ย เรียนคอมแน่เลย ชอบๆๆ อันนี้แหล่ะ เลือกแบบมั่วๆไป เอ้า ติดเลย พอติดนี่น้ำตาไหลพราก กรี๊ดลั่นบ้าน โทรหาพ่อกับแม่ว่า ลูกติดแล้วนะๆๆๆ ดีใจกันใหญ่ ตอนนั้นดีใจมากจริงๆ เราคิดว่าตัวเราไม่มีความพร้อมเลย ไม่ติดแน่ๆ แต่มันติด คือมันเกินความคาดหมายน่ะ ก่อนไปสอบก็เครียดเหมือนกัน สมองอย่างเรา เรียนสายศิลป์อีกด้วย ใครจะไปรับ จะไปสอบที่ไหนได้ พอผลออกมาแล้วมันโล่ง คิดในใจว่าพ่อกับแม่สบายใจไปได้อีกเปราะหนึ่งแล้วนะ ลูกสอบติดแล้ว ไม่ต้องห่วงว่าลูกจะไม่มีที่เรียนแล้วนะ

พอเข้ามาเรียน ปี 1 ต้องไปอยู่หอที่องรักษ์ จะร้องไห้ ไม่เคยจากบ้านไปไหน นอกจากเข้าค่ายตอนเรียนประถม มัธยม ไปสักสองสามวัน แต่นี่เราต้องไปอยู่เลยนะ เราจะอยู่ได้ไหม แรกๆก็ร้องไห้ทุกวัน คิดถึงบ้าน คิดถึงครอบครัว แต่ก็ผ่านมาจนได้นะ ตอนนี้ก็ศึกษาอยู่ ชั้นปีที่ 2 เรียนก็ตามประสานะ เหนื่อยบ้าง เครียดบ้าง ปั่นงานไม่ทัน แต่ก็สนุกดี ท้าทายมาก ออกแนวชีวิตต้องลุ้น ตื่นเต้นเร้าใจมาก 

ทางด้านครอบครัว มีสมาชิกทั้งหมด 4 คน (รวมเรา) มีพ่อ แม่ เรา แล้วก็น้องสาว ลักษณะนิสัยเราก็ตลกโปกฮา เป็นคนชอบเฮฮา ไม่ชอบอะไรเครียดๆ แต่ลึกๆแล้วเป็นคนคิดมาก คิดเล็กคิดน้อย เวลาเครียดก็จะชอบเก็บไว้คนเดียว โมโหยากหายเร็ว เวลาเราโมโหก็มีไม่บ่อยหรอก แต่เพื่อนๆที่สนิทจะรู้กันว่า เวลาง่วงนอนอย่ากวน ไม่งั้นจะฉุนเฉียว ฮ่า

เป้าหมายในอนาคตที่ปัจจุบันกำลังพยายามทำอยู่ ก็คือ เราก็จะพยายามตั้งใจเรียนต่อไป ต้องทำให้ชีวิตในอนาคตมั่นคงให้ได้ อยากทำงานที่เราชอบ ที่เรามีใจที่จะทำ และอยากจะทำงานจนก่อร่างสร้างตัว และเป็นกำลังสำคัญให้ครอบครัวได้ อยากให้พ่อแม่สุขสบาย อยากส่งน้องสาวเรียนสูงๆในเส้นทางที่น้องชอบ แล้วก็อยากให้ครอบครัวมีแต่ความสุขและมีชีวิตที่มั่นคงกันทุกคนค่ะ

วันนี้ก็รู้จักกันตัวตนของเรากันบ้างแล้วล่ะเนอะ 

เจอกันใหม่บทความต่อไปนะคะ สวัสดีค่าาา